skarżyć na kogoś

См. также в других словарях:

• skarżyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, skarżyćżę, skarżyćży {{/stl 8}}– naskarżyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} informować kogoś sprawującego opiekę, nadzór o czyimś przewinieniu; obwiniać kogoś przed kimś, donosić na kogoś;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ozór — m IV, D. ozora, Ms. ozorze; lm M. ozory 1. posp. «język, zwłaszcza język zwierzęcia; jęzor» ◊ Chlapnąć ozorem «powiedzieć coś bez zastanowienia, niepotrzebnie» ◊ Rozpuścić ozór «zacząć mówić dużo, byle co» ◊ Latać z ozorem «rozgłaszać coś,… …   Słownik języka polskiego

• pysk — m III, D. a, N. pyskkiem; lm M. i 1. «u zwierząt: przednia część głowy z otworem gębowym, także: sam otwór gębowy» Koński, psi pysk. Długi, spiczasty pysk. 2. rub. «o ludzkiej twarzy, policzkach, ustach; także o sposobie wysławiania się; gęba,… …   Słownik języka polskiego

• drzwi — 1. Chodzić od drzwi do drzwi «żebrać»: Skarżyć się Bogu na głód będziemy mieć prawo dopiero wtedy, gdy wszyscy zaczniemy chodzić od drzwi do drzwi, prosząc o chleb (...). Z. Kossak, Pożoga. 2. Drzwi się gdzieś nie zamykają «gdzieś jest duży ruch …   Słownik frazeologiczny

• duma — ż IV, CMs. dumamie 1. blm «poczucie osobistej godności, wartości własnej, własnego środowiska; ambicja; także nieraz zbyt wygórowane pojęcie o sobie, nieprzystępność, wyniosłość, pycha» Szlachetna, niepohamowana, obrażona duma. Duma rozpiera,… …   Słownik języka polskiego

• płakać — ndk IX, płaczę, płaczesz, płacz, płakaćał 1. «wylewać, ronić łzy» Płakać cicho (po cichu), bezgłośnie, głośno. Płakać rozpaczliwie, żałośnie. Płakać jak dziecko. Płakać rzewnymi łzami. Płakać z bólu. Płakać z radości, ze szczęścia. Płakać z byle… …   Słownik języka polskiego

• płakać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, płaczę, płacze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wylewać łzy, zwykle również łkać, uzewnętrzniając w ten sposób swoje uczucia (często ból, smutek itp.) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płakać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• latać — 1. pot. Latać, biegać itp. z wywieszonym językiem, jęzorem, ozorem «biegać, załatwiając pilne sprawy, uwijać się»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje, co się da. Prawie go nie widzimy. Dopiero dziś wieczorem spotkaliśmy się z nim na… …   Słownik frazeologiczny

• ból — m I, D. bólu; lm M. bóle, D. bólów 1. «wrażenie zmysłowe, cierpienie powstające pod wpływem bodźców uszkadzających tkankę» Dotkliwy, ostry, przejmujący ból. Ból gardła, zęba. Ból w boku, w kolanie. Cierpieć na ból (bóle) głowy. Jęczeć, wić się z… …   Słownik języka polskiego

• latać — ndk I, lataćam, lataćasz, lataćają, lataćaj, lataćał 1. «przebywać drogą powietrzną pewną przestrzeń (zwykle tam i na powrót albo co pewien czas); unosić się, krążyć w powietrzu, fruwać» Latać nisko, wysoko. Latać nad ziemią, nad wodą, nad… …   Słownik języka polskiego

• los — m IV, D. u, Ms. lossie; lm M. y 1. «dola, koleje życia, bieg wydarzeń» Ciężki, zły, marny los. Koleje losu. Skarżyć się na los, przeklinać los. Pogodzić się z losem. Dzielić z kimś los. Narażać się na niepewny los. Rzuc …   Słownik języka polskiego